تخمین میزان میدان مغناطیسی در نقاط دور از یک جسم به کمک سنسورهای میدان مغناطیسی مستقر بر جسم

از آنجا که کره زمین به صورت یک آهنربای دایم خیلی بزرگ می باشد به همین خاطر در هر مکانی دارای یک میدان مغناطیسی با شدت مختلف می باشد. قرار گیری منابع تولید میدان مغناطیسی و یا منابع تولید جریان الکتریکی، باعث تغییر در شکل میدان مغناطیسی زمین می شود. ادواتی وجود دارند که از تغییرات به وجود آمده استفاده کرده و باعث تشخیص حضور جسم، می شوند یکی از راه های مقابله با این موضوع خنثی سازی میدان مغناطیسی جسم مورد نظر می باشد که تحت عنوان مغناطیس‏زدایی مطرح می شود. در این روش با اتصال سیم‏پیچ هایی به دور جسم و با تزریق جریان مناسب در آنها، می‏توان میدان مغناطیسی برآیند را حتی المقدور کاهش داد. اگر میدان مغناطیسی ناشی از جسم در محلی بیرون از آن قابل اندازه گیری باشد با نتایج به دست آمده از آن می توان تحریکات مناسب در سیم‏پیچ های نصب شده بر روی جسم اعمال کرد تا اثر میدان در محل مورد نظر به مقدار مطلوب برسد. اما این کار در عمل به سادگی قابل اجرا نمی باشد و به همین خاطر لازم است از تخمین میدان در ناحیه ی مورد نظر استفاده کرد. بنابراین با نصب سنسورهای لازم بر روی جسم و با استفاده از برداری که از اندازه گیری سنسور ها بدست آمده، می‏توان میدان در بیرون جسم و در محل مورد نظر را تخمین زد. در این شرایط امکان تحریک سیم‏پیچ ها با توجه به نتایج به دست آمده به منظور کاهش میدان به مقدار دلخواه وجود خواهد داشت. روش های اندازه گیری میدان مغناطیسی با استفاده از حسگر های مختلف قابل انجام است. یک مسئله مهم در ارتباط با اندازه گیری، تعیین تعداد و محل نصب سنسورها برای امر اندازه گیری می باشد. اگر هر کدام از عوامل بیان شده بدرستی محاسبه نشود، باعث می شود امر تخمین به خوبی صورت نگیرد. تئوری تخمین، شاخه ای از آمار و پردازش سیگنال است که از داده های اندازه گیری شده استفاده کرده و برآوردی از متغیرها را به دست می دهد. از این رو همیشه به عنوان یکی از ابزار مهم و ضروری در برخورد با سیستم‏های پیچیده و مهندسی کنترل بوده است. به همین خاطر بسیاری از تلاش ها در جهت رفع حل جنبه های مختلف این مشکل بوده است. سوال مهم در حل مشکل، این می باشد که برآورد به دست آمده تا چه حد قابل اعتماد و یا به عبارت دیگر تا چه حد برآورد به دست آمده نزدیک به هدف اصلی می باشد. پس بدون شک یک برآورد خوب، برآوردی است که دارای حداقل خطا باشد. این امر باعث ترکیب نظریه تخمین با تکنیک های بهینه سازی برای به دست آوردن بهترین برآورد از یک متغیر می شود که آن را برآورد بهینه گویند.